„Sport to zdrowie”?

Często, gdy zaczynam utykać, boli mnie głowa albo niedowidzę, słyszę wypowiadane z niejaką satysfakcją zdanie „Sport to zdrowie”!

„Spójrzcie dookoła. Skąd bierze się to przeświadczenie, że wszelki wysiłek Wam zaszkodzi? Poza tym nikt nie zmusza Was do uprawiania sportu wyczynowo. To powinien być zawsze świadomy wybór bezpośrednio zainteresowanego. Natomiast podejście, że jeśli coś może nas zmęczyć to należy tego nie robić, profilaktycznie położyć się i odpocząć, nie do końca jest prawdą. Dobór naturalny niemalże przestał istnieć, dzieci rodzące się z problemami przeżywają niemalże w stu procentach. Mamy ogromne wymagania w stosunku do medycyny pomagającej tym dzieciom przetrwać, natomiast w stosunku do dzieci i do nas samych nie mamy żadnych. A przecież to jak rzeczone przetrwanie będzie wyglądało, zależy w mniej więcej 90% od samych zainteresowanych.

Jeśli w wieku pięciu lat mamy koślawość kolan i stóp i nic z tym nie zrobimy to w pięćdziesiątym roku życia nie pozostanie nam nic innego jak endoprotezy. Korygować wady postawy najłatwiej jest w okresie dorastania, potem robi się to trudne albo wręcz niemożliwe bez interwencji chirurga. Czy to jest to najlepsze czego chcemy dla naszych dzieci i wnuków? Czy one na pewno będą nam wdzięczne za noszenie na rękach i wożenie w wózku do momentu aż staną się za duże i za ciężkie, abyśmy dali radę to robić a wymiana wózka na większy, czyli inwalidzki źle się nam kojarzy.

Następnym problemem, który spędza nam sen z powiek jest sprawa potu! Fee! Jakie to wstrętne! Jak ty się wnusiu spociłeś! Czy ty się, aby nie przeziębisz? Jedyne co możemy zrobić to kupić pot-blokery, zacząć żyć w chłodni albo przynajmniej klimatyzowanych pomieszczeniach i najlepiej nie ruszać się zbyt intensywnie! Istnieje co prawda wyjście alternatywne, ale wymaga ono olbrzymiego samozaparcia, stalowych nerwów i zamiłowania do ryzyka na granicy szaleństwa. Wyjściem tym jest zabieranie ze sobą ręcznika, mydła i ubrania na zmianę. A następnie niezawahanie się, aby tego użyć. To ekstremalne zachowanie nazywane było przez starożytnych higieną osobistą, ale jakie to ryzykowne! Pod prysznicem można dostać grzybicy! Dlatego nie przyzwyczajajmy maluczkich!

Moi drodzy Państwo, istnieją jeszcze gorsze wzorce zachowania propagowane przez na szczęście coraz mniejsze grono rodziców. Mówię tu o zmuszaniu dzieci do zachowań przez Nie niechcianych. Widziałem ostatnio taką scenkę, młody ojciec z rozmysłem nie reagował na płacz swego dziecka i zmusił je do samodzielnego założenia butów. A przecież dzieciak nie wyglądał na więcej niż siedem lat! Słyszałem też o przymuszaniu dzieci do samodzielnego robinia kanapek, sprzątania po sobie zabawek, pilnowania i dbania o własne rzeczy. Tragedia!!! Jak potem takie dziecko zapisać na terapię sensoryczną! Ale to tylko preludium. Prawdziwi zwyrodnialcy posuwają się znacznie dalej. Zapisują oni swoje niewinne, nieprzeczuwające niczego złego pociechy do Niedźwiadka. I tu zaczyna się gehenna!! Dosłownie rzeź niewiniątek! Niektórzy jeszcze dadzą radę ocknąć się w porę. Znajomy pedagog szkolny opowiadał, że przyszli do niego rodzice z reklamacją. – gdzie Nas pan skierował! Tam dzieci nie mogą się bawić! Nie ma na wyposażeniu ani jednej gry komputerowej! Zmuszają natomiast do wykonywania ćwiczeń! To dziecko zostało uratowane, ale inne nie miały tyle szczęścia. Opowiadał mi pewien rodzic, że jego syn był tam tylko na jednych zajęciach, godzinę, ponad rok temu – I starczyło! Dziecko zostało zmuszone do gier i zabaw, ale nie miało wpływu na ich wybór! Trauma trwa do tej pory! Pomimo upływu czasu prywatny psychoterapeuta nie jest w stanie pomóc dziecku zapomnieć. Stracił zaufanie do ojca, gdyż zostawił go on samego w takim miejscu. Teraz rodzic rozważa złożenie prośby, żeby sąd wyznaczył mu widzenia z dzieckiem częściej niż raz w miesiącu w celu odbudowania zaufania. Takie to tragedie ludzkie rozgrywają się w rodzinach, które nie przestrzegają podstawowych kanonów wychowania dzieci. Dzieciak do nijakiej roboty, ani poprawności zachowań zmuszon nie będzie!

Sławomir Wojciech Luto